dzis czytajac najnowsze futerkowce

Przypomnial mi sie Macka rycerz Chaosu na swym rumaku o wiele mowiacym imieniu Prędki :)

taka tam notka z uzdrowiskowego letargu

Jestesmy w Iwoniczu Zdroju od tygodnia juz.
Pojechalismy na wyjazdowy kurs prawa jazdy.
Nie wiem, czy cos z tego bedzie, jak chodzi o prawo jazdy, ale napeno jest to ciekawe doswiadczenie. Pobyc z w wlasnym mezem 2 tygodnie sam na sam :)
Po 10 latach to jest az dziwne :)

Jezdzimy po pogaorkach, jemy w stolowce naszego pensjonatu i zastanawiamy sie nad naszym zyciem.

Napisalam z nudow listy do wszystkich ktorych adresy moglam sobie przypomniec. Przekonalam sie co kto mial mi do powiedzenia.
Obejrzalam nowy odcinek Ekipy dostany cudem w tutejszym kiosku.
Poszlam do jaskini solnej po oddychac jodowanym powietrzem.
Nie zmusialam sie do odwiedzenia silowni, choc trzy razy zmierzalam juz w tamtym kierunku.
Oddawalam sie leniwemu lezeniu na fotlu masujacym utwierdzajac sie w przekonaniu, ze musze cos takiego zdobyc na wlasnosc...
Myslalam o tym jak najpewniej inwestowac swoje pieniadze.
Odbieralam telefony z prosbami o rady w sprawie wlasnorecznie pieczonych tortow.
Dowiedzialam sie, ze rpg-pl powiekszy sie o kolejna mala dziewczynke.
Usilowalam dwa razy bez skutecznie pojsc na poranna gimnastyke.
Podjadalam paniom z wczasow odchudzajacyh dietetyczne zarcie, kiedy one podjadaly nam jajka w majonezie.
Pobluzgalam sie z instruktorem jazdy, zostalam nazwana smarkula i gowniara i wciaz nie wiem jak to sie stalo, ze dalam sie wciagnac w ta cala pyskowke jak za czasow wczesnej podstawowki.
Napisalam mase pocztowek dla dzieci.
Wychodzac na spacer delektowalam sie tym, ze oddajac klucz w recepcji moglam powiedziec: niech ktos tam wpadnie i posprzata.
Odwiedzilam urocze male zrodlko zwane Bełkotką, dla ktorego warto odwiedzic Iwonicz Zdroj. Posluchalam jak Belkotka belkocze, co bylo naprawde zabawne i zalowalam troche ze nie ma z nami dzieci, zeby tez mogly tego posluchac.
Zjadlam lody na uroczym drewnianym tarasiku tutejszej kawiarenki.
W drugiej grzalismy sie prz kominku pijac kawe.
Odwiedzilismy pijalnie wod i nie zdecydowali sie na napicie sie zadnej z nich...

Jednym slowem leniwie przelewamy czas przez palce w uzdrowiskowym letargu.
Czas plynie tu tak wolno tak szybko za razem.

Napisze cos wiecej jak wroce.

lisek :)

Robilam tort na wzor dziecinnego obrazka :)

paskudny dzien...

Mam paskudny dzien.
Wszystko sie nie udaje, wszystko leci mi z rak.
Zmarnowalam dzis wiecej surowcow niz przez ostatnie pol roku.

Jest mi tak cholernie zle i nie ma mnie kto przytulic.
Meza nie ma.
Nawet telefonu nie odbiera.

Tak cholernie bym sie chciala przytulic do kogos i uslyszec
"Nie martw sie, bedzie dobrze. Dasz rade"

Latwo sie jest poryczec w taki dzien.
Trudniej sie pozbierac.

Ide skonczyc to co musi byc skonczone.

wybory

Sluchalam debat coraz bardziej zdruzgotana wyborem, ktorego bede musiala dokonac..
Jak mozna wybrac pomiedzy tymi, ktorzy mowia o zrobieniu tego co popierasz, lecz nigdy nie beda mieli dosc jaj by to faktycznie zrobic, a tymi, ktorym wierzysz w dotrzymanie obietnic tyle ze ich obietnice sa twoim sennym koszmarem.

Rzucalam sie i miotalam miedzy kandydatami, ktorzy byli dla mnie tak samo obcy, zmienialam zdanie kilka razy na dzien i czulam coraz wieksza przed wyborcza panike.

A dzis. Dzis wszystko stalo sie proste:
http://www.rmf.fm/fakty/?id=124371&temat=101

Moj kandydat idelany :)
Juz nie zmienie zdania.

kochane potworki

radio gra

Kiedyś bardzo dawno temu, jeszcze gdy mieszkałam w małej wiosce znanej pod nic nie przesadzoną nazwą Samoklęski, w małej rozlatującej się chałupce, pozbawiona kontaktu ze światem wyprosiłam od mojej mamy możliwość zagospodarowania sobie jako mój pokój małego pomieszczenia gospodarczego, bez najmniejszego nawet okna. Tam właśnie w długie zimowe wieczory rozpalałam ogień w piecu i po ciemku przy lekkim, migoczącym blasku płomieni pełgających po ścianach i suficie, leżałam na łóżku słuchając nocnych audycji w trójce i zalewałam się łzami z powodu niezmierzonego wprost bólu egzystencjalnego, oraz niemożności zobaczenia w najbliższym czasie, czyiś miodowych oczu...
Nocne audycje w radiu zawsze mi przypominały o tych oczach, a to przez to, że ich właściciel nadawał w eter swe nie legalne audycje, które jednak nie docierały wtedy ku mej rozpaczy do zapyziałej wioski w której mieszkałam.
I dałabym sobie wtedy palce poucinać, żeby w te długie zimowe wieczory, kiedy nie miałam szans spotkać Go nad wodą, móc słuchać w radiu Jego głosu cokolwiek by mówił...

Już wam chyba kiedyś opowiadałam o tym, jak się spotkaliśmy po latach i jak sie okazało, że jego audycje były nadawane jeszcze długie lata i objęły zasięgiem nie tylko moją małą wioskę, ale też różne okoliczne wsie i miasteczka.

A teraz, teraz można powiedzieć, że moje marzenie się spełniło.
Co tam, że o jakieś 12 lat za późno....
Dobra strona jest taka, że nie muszę sobie ucinać palców :)

Radio Rebelia powraca na antenę, zupełnie niezależne i zupełnie legalne tym razem, a Ja poczułam się przez chwilę znów jak ta 15 latka czekająca niecierpliwie na wielką inaugurację, która odbędzie sie 8 listopada o 19:49.

I na pewno jeszcze będę o tym mówiła, gdy termin będzie bliższy...

Lato, lato i po lecie.

Zima idzie.
Nowe odcinki wszystkich seriali, które zwykłam oglądać zalały mnie falą, której nie jestem w stanie ogarnąć.
Pierwszy raz od nie wiem jak dawna, nie wiem po prostu od czego zacząć.
Oddałam swój wypasiony puder do opalonej cery Basi, która właśnie powróciła z trzy tygodniowego pobytu we Włoszech, a ja wróciłam do swojego jasnego podkładu.
Włosy jak zawsze zima czarne.
Tym razem czerń fioletowa.
Przynajmniej do czasu aż ostatnie resztki opalenizny nie zniknął.

A ja jak zawsze w jesienno-zimowych nastrojach zaczęłam sentymentalnie oglądać się wstecz.
Zapisałam się do portalu nasza-klasa.pl i odnalazłam znów kilka osób zagubionych podczas moich licznych przeprowadzek.
Niestety trochę powiało smutkiem i nędzą.
Niemal wszyscy coś warci ludzie siedzą na emigracji, albo zamierzają wyjechać niebawem...
I wciąż mam w pamięci jak koledzy martwili sie o mnie, że wagaruję, imprezuję, romansuję tylko do szkoły chodzić mi się nie chce.
Wszyscy sie martwili.
Pokończyli studia.
A teraz ja martwię się o nich, kiedy tyrają jako siła robocza w zagramanicznych fabrykach.
To nie jest sprawiedliwe.
Przecież mieli racje.
To mi nie powinno sie bylo udac.


A żeby nie kończyć tym ponurym nastrojem- Nowa twarz kaszy manny: